metoda oceny jakości akustycznej wnętrz wg Beranka

Jedną z pierwszych metod oceny wnętrz pod względem akustyki wprowadził wybitny akustyk L.L. Beranek. Opracował on skalę oceny sal koncertowych i operowych. Skala ta opiera się na odczuciach subiektywnych grupy muzyków i krytyków.
Ocena jakości akustycznej metodą Beranka sprowadza się do pomiarów czasu pogłosu w pełnym zakresie częstotliwości tzn. dla częstotliwości środkowych pasm oktawowych z zakresu 125 - 8000 Hz oraz na obliczeniu kilku parametrów zależnych od czasu pogłosu (intymność, żywość, ciepłość, głośność dźwięku bezpośredniego, głośność dźwięku pogłosowego). Pozostałe parametry są określane według odczuć oceniających.
Ze względu na swoja specyfikę metoda ta jest metodą subiektywną. Może być tylko wykorzystywana do oceny już istniejących pomieszczeń, natomiast na etapie projektowania nie bardzo, chociaż w ograniczonym zakresie jest to możliwe.

Metoda Beranka polega na przyznawaniu punktów w zależności od zmierzonych lub wyliczonych wartości. Sale w zależności od ilości przyznanych punktów klasyfikuje się następująco:

W salach, które uzyskały poniżej 50 punktów nie powinno wykonywać się muzyki, gdyż ich zła akustyka na to nie pozwala.

Poniżej przedstawiono skalę ocen sal operowych i koncertowych zaproponowaną przez L.L. Beranka:

(79kB)
(44kB)

Parametry niezależne:

Parametry zależne:

Metoda ta nic nie mówi o zrozumiałości mowy, można tylko tak modyfikować pomieszczenie, aby uzyskać charakterystykę czasu pogłosu odpowiednią do dobrej zrozumiałości mowy, natomiast pozostałe parametry głównie określają jakość odbioru muzyki tak, że metoda ta o ile musi, to powinna być raczej stosowana do oceny wnętrz, w których wykonywana jest muzyka lub śpiew.