pole akustyczne w otoczeniu źródła dźwięku

Energia akustyczna wypromieniowana w danym ośrodku w jednostce czasu zależna jest od rodzaju i oporności ośrodka oraz od kształtu elementu drgającego. Rozprzestrzenianie się energii w ośrodku ma wpływ na natężenie dźwięku. Wartość natężenia dźwięku zmniejsza się w miarę zwiększania się odległości od źródła zgodnie ze wzorem:

a) dla fali kulistej

I = N
4p r2
e-mr   [W/m2]

b) dla fali płaskiej

I = I1e-mr   [W/m2]

gdzie: N - moc akustyczna źródła dźwięku, W,
            r - odległość od źródła dźwięku, m,
           m - współczynnik tłumienia dźwięku przez ośrodek, określony doświadczalnie,
           I1 - natężenia dźwięku w punkcie odniesienia, W/m2.

Na wartość natężenia dźwięku wpływa w sposób zasadniczy charakter pola akustycznego. Rozróżnia się dwa skrajne przypadki: pole akustyczne bezpośrednie, w przestrzeni otwartej, w którym istnieje tylko fala bezpośrednia (inaczej pole bezpogłosowe) oraz pole akustyczne pogłosowe w przestrzeni zamkniętej, w której, oprócz fali bezpośredniej, istnieją również fale odbite (inaczej - pole pogłosowe). Źródło dźwięku charakteryzowane jest przez swoją moc akustyczną N. Poziom natężenia dźwięku zależy od wartości mocy źródła i jego usytuowania oraz od charakteru pola akustycznego. Do rozpatrzenia wpływu charakteru pola na wartość poziomu natężenia dźwięku przyjmuje się źródło wszechkierunkowe, to znaczy wysyłające taką samą energię we wszystkich kierunkach.

Źródło wszechkierunkowe w przestrzeni otwartej (w polu bezpośrednim)

Źródło wszechkierunkowe w przestrzeni zamkniętej (w polu pogłosowym)