łączenie zespołów głośnikowych

Łączenie zespołów głośnikowych pozwala na zwiększenie poziomu natężenia dźwięku i modyfikację charakterystyki kierunkowej całego układu. Wpływ łączenia głośników na poszczególne wymienione czynniki jest zależne od wzajemnego rozmieszczenia głośników. Występujące zależności zostaną omówione na przykładzie zespołu głośnikowego Meyer Sound MS.

Pojedynczy zespół głośnikowy tego typu zapewnia kąt pokrycia poziomego 40° i kąt pokrycia poziomego 30° oraz maksymalne ciśnienie akustyczne w odległości 1 metra od głośnika równe 140 dB SPL. Jeśli chcemy uzyskać pokrycie dźwiękiem większego obszaru lub większy poziom natężenia dźwięku, zwiększamy ilość zespołów głośnikowych.

Jak widać, im większy jest kąt rozsunięcia poszczególnych zespołów głośnikowych, tym mniejszy zysk poziomu natężenia dźwięku ale większy kąt promieniowania.

W zależności od poziomego rozmieszczenia zespołów głośnikowych można wyróżnić kilka typów systemów głośnikowych.

point-source array
  • najpopularniejsza konfiguracja
  • tworzone jest poziome źródło punktowe
  • maksymalne wykorzystanie dodawania się fal akustycznych na niskich częstotliwościach (ang. LF coupling)
split point-source array
  • tworzone jest poziome źródło punktowe
  • szeroki kąt pokrycia w płaszczyźnie poziomej
  • bardzo wyrównany rozkład ciśnienia dźwięku
  • wykorzystanie dodawania się fal akustycznych na niskich częstotliwościach (ang. LF coupling)
  • SPL (maks. poziom ciśnienia akustycznego) jak dla pojedynczej kolumny
parallel array
  • "ściana dźwięku" - pozwala na duże zwiększenie mocy kosztem jakości dźwięku
  • bardzo silna filtracja grzebieniowa
  • charakterystyka częstotliwościowa inna w każdym miejscu
  • możliwość korekcji charakterystyki częstotliwościowej tylko w jednym punkcie
crossfire array
  • jeszcze głośniejszy niż parallel array
  • bardzo silna filtracja grzebieniowa
  • charakterystyka częstotliwościowa inna w każdym miejscu
  • możliwość korekcji charakterystyki częstotliwościowej tylko w jednym punkcie

Dwa ostatnie systemy ze względu na silny niekorzystny efekt filtracji grzebieniowej są zdecydowanie niekorzystne. Mimo to są one wciąż często spotykane.

Regulacja kąta pokrycia jest możliwa także na drodze elektronicznej poprzez modyfikację mocy sygnałów dostarczanych do poszczególnych głośników. W ten sposób funkcjonuje technika Amplitude Tapering. Ograniczając moc sygnału na osi układu umożliwia znaczne zwiększenie kąta pokrycia.

W zależności od pionowego rozmieszczenia zespołów głośnikowych można wyróżnić:

Narrow (long-throw) vertical array
  • minimalny kąt pokrycia pionowego ( 1/2 kąta pojedynczej kolumny)
  • maksymalne (typowo 6 dB) sumowanie mocy na osi
  • nierównomierny rozkład natężenia i charakterystyki częstotliwościowej
  • możliwość korekcji charakterystyki (EQ)
  • tuby muszą być równo ustawione z dużą dokładnością
Long-throw optimised
  • mały kąt pokrycia pionowego
  • średnie sumowanie mocy na osi zestawu
  • w miarę równomierny rozkład natężenia
  • dobra możliwość korekcji, jako pojedynczy blok
Wide angle optimised
  • szeroki kąt pokrycia pionowego
  • małe sumowanie mocy na osi
  • równomierny rozkład natężenia
  • dobry rozkład charakterystyki częstotliwościowej
  • bardzo duża możliwość korekcji, jako dwa bloki
Parallel
  • mały kąt pokrycia pionowego
  • maksymalne sumowanie mocy na osi
  • bardzo nierównomierny rozkład natężenia
  • bardzo nierównomierna charakterystyka częstotliwościowa
  • brak możliwości korekcji (tylko w jednym punkcie)
Cross-fire
  • mały kąt pokrycia pionowego
  • maksymalne sumowanie mocy na osi
  • bardzo nierównomierny rozkład natężenia
  • bardzo nierównomierna charakterystyka częstotliwościowa
  • brak możliwości korekcji (tylko w jednym punkcie)

Stosowne łączenie zespołów głośnikowych umożliwia kontrolę charakterystyki kierunkowej dla niskich częstotliwości.

konfiguracja 3 x 2:
  • zawężenie charkterystyki kierunkowej
  • w płaszczyźnie pionowej i poziomej\SPL od 10 do 16 dB większy niż dla 1 kolumny
konfiguracja typu L
  • jeszcze większe zawężenie charakt. kierunkowej niż konfiguracja 3 x 2
  • zwiększanie liczby głośników w pionie powoduje zwiększenie kierunkowości, ograniczenie odbić od sufitu
  • zwiększanie liczby głośników w poziomie skupia niskie częstotliwości zwiększając ich zasięg